Bij een omvangrijk IT-project moet alle kennis worden ingezet. Het stelt eisen aan de samenwerking over de afdelingen heen. Een probleem bij organisaties die langere tijd geen projecten hebben gedaan en wat achter zijn gebleven bij de technische ontwikkelingen. In de bestuurskamer loopt de spanning op, welke aanpak gaat ons helpen de doelstellingen te realiseren. De ingehuurde consultant vraagt zich af: wat wordt er van mij verwacht bij deze nieuwe opdracht? Moet ik hier een klusje klaren met uurtje/factuurtje of krijg ik de ruimte iets toe te voegen voor de langere termijn?

De onbekende bestemming

Bij de kennismaking werd er lacherig gedaan, hier hebben wij weer een nieuwe toerist. Wij bedoelen daarmee dat wij regelmatig consultants over de vloer hebben, die doen wat stof opwaaien en vertrekken daarna weer. Wij noemen die adviseurs die komen en gaan, met hun goede bedoelingen, toeristen. De beeldspraak van de toerist vond ik interessant. De toerist is een persoon die bereid is te reizen naar onbekende bestemmingen, nieuwe indrukken op te doen. Gedreven door nieuwsgierigheid en niet bang om risico’s te nemen, wil hij zijn leven rijker maken. De ervaringen en inzichten worden meegenomen voor de volgende reis. Als het op een locatie te benauwd wordt, vertrekt de reiziger weer naar een andere bestemming, waar ruimte en lucht is, met nieuwe vergezichten.

Zelf ontdekken

Ik realiseer mij nu dat mijn werk als consultant niet alleen gaat om het passende advies, de inhoudelijke ondersteuning bij een belangrijk IT-project. Het gaat ook om het prikkelen van de collega’s, om de opgetrokken muur van “zo hebben wij het altijd gedaan” te verlaten. Om zich ook als toerist te gaan gedragen en een risicovolle reis te ondernemen. Het ontdekken van nieuwe vergezichten. Mogelijk verandert er iets blijvend, door de ervaringen en emoties. De medewerkers ontdekken in het volgende project dan zelf de beste oplossingen. Een moment waarop ik als toerist met een goed gevoel kan vertrekken, naar een volgende opdracht.